“…oysa seni sevmem toplumu meşru kılar
ve gitmen beni dile indirger sevgilim…”
ah
muhsin ünlü*
Ruhuma yakaran saf şarkıyı
söyledim: seni
korkutan eski ezanların
sabahında
köpekler iyi birer şirk cambazıdır
Hiçbir tebessüm
sana sokak lambası tınısıyla
seslenmemişken
ben şehrin yağmurlu halini
gözlerinden ezberledim
sonra insanlığa güz gözüyle
baktı siyatik ölü
sevici bir şüpheli gözüyle
artık gideceksek bile adı
firar olmasın
Tanrıya küfürlü bir duadır
doğmak
kendime sakladığım bu sırrı
hayata ve kadına hapsederken
ölmek tanrıya değildir en çok
ölmek parmak uçlarımda
Gidiyorum bu*
söz son durak
kılların kerametinde
götümden yön bularak
Ekim ikibinondört/ Ahval Fanzin/ Sayı:5
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder