geçmişteydi bu sokakta küfre gereksinim
duymak ve ölmek her yiğidin harcıydı
ah senin bu serin ellerin
beni bir kadının ellerinden denize bırakmıştınız
yaprak ve elma arası bir boşluktan
kim daha önce düştüyse toprağa
kalan bir daha gülmemişti
beni günaşırı batan teknelere sığdırmıştınız
benim bu körpe kederim
davetkar mezardan bile kovulmuş ki
hiçliği kendisidir şairin
ölüm dualarına kan ve kınla çıkmasa da
ah kadehten dönüyor gözlerimde biriken yeşil
masada şarap uyuyor ikinci bir ömre kadar
bu şarkıyı yalnız melekler söylemeli
sonra siz hiç melek olmamıştınız
22 aralık 2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder