DÜŞERKEN SOLO

dilimde yalnız sabahları yeşeren bir küfürden
alıntılıyorum: inceliği şüphesiz uykulardan geçerken
dilerim bir gün uçmayı unutacağız

biz bir sabahın içinde en çok avuçiçlerimizle uyandık
ve kırgın geceden sonra dümdüz uykular ve rüyalar
gördük ki bir gün uçmayı unutacağız

sahiden yanlış trene bindik yanlış çağa
gidiyoruz: duman içre kanatların varlığından
bildik ki bir gün uçmayı unutacağız

gün ölümün son çeyreğinde dilde parlayan dua
hem giderayak bir masala son uydurmak var ya
işte öyle uçmayı unutacağız

marş çalar ve bir gök işgal edilmiş olur
kuş bile ritme uymuştur der ki:
dilerim bir gün uçmayı unutacağız

dilerim düşmelerle anılacağız