doğduğum yerde başla tanrıya
şükran ki eğilmiş boyunlarda sızı
batıl bir acıya tenezzülden
kendimi zindanlarda hayal ediyorum
geceye inmek çekip gitmek
için iyi bir nedendi sevdim
bu yaprak katili mevsimi günlerine ayırmaktı
gidişimi sorunlu metaforlara ispatlamaktı
oysa soğuk istanbul sahabakarşısında
benim dışımda kimse
ölmek istemeyebilir
doğduğum günden beri söylüyorum: anne
beni vaat et tanrıya
şükran ki kırılmış kanatlarda uçmak
sanrısı bol geceden elimde kalan
ömrümü incir çekirdeğine sığdırıyorum
ben bir trene biniyorum bir yere
gidiyorum ama
anımsar seni istasyon
şimdi söyleme
beni en çok binmediğim trenler götürdü
ocak ikibinondört/Akatalpa/sayı:169
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder